«Domingo Villar definiu a súa obra teatral como unha comedia. O espazo, perfectamente detallado nunha anotación ad hoc ao principio da peza, permítenos concretar un pouco máis o xénero: comedia de salón, quizais, ou mesmo comedia burguesa. Pero a trama, baseada nunha intriga sobre a falta de inspiración do protagonista e a súa vontade de de­saparecer aproveitando un morto moi oportuno, oriéntannos á comedia negra. Como sexa, o ritmo rápido, o enredo máis ou menos complicado, e a intención de facer rir mediante a comparecencia de gags e enxeñosas liñas de diálogo que fan entrar e saír aos personaxes da súa tendencia ao estereotipo converten esta peza de Villar nunha obra tan interesante dramaturxicamente como divertida para o público.

Iso é Síbaris: un refuxio definido na peza como unha tranquila praia de Grecia, esa que figura nos soños de evasión de cada espectador que, como o seu protagonista, tamén necesita un lugar onde fuxir da vida cotiá que, absurdamente, avanza esquivando esa verdade que só achegan os soños e as artes».

Do prólogo de Inma López Silva

1º-2º BAC