000			02061nam a2200229 i 4500
008			201221s2020 sp e glg
017			_aC 977-2020
020			_a978-84-8487-480-5
080	1		_a821.134.4-31"20"
100			_aNogueira, Pablo _d1987- _eaut _938648
245		0	_aMúsica para os días do inverno _c/ Pablo Nogueira
260			_aA Coruña _b: Laiovento _c, 2020
300			_a117 p. _c; 21 cm
490			_a(Narrativa (Laiovento) _v; 385)
520	3		_aNesta novela técense dúas historias persoais que se enguedellan inevitablemente coma o bruar dunha melodía intimista, ergueita dun xeito doce e acre ao tempo. O rexoubo dun soño a pique de esmorecer e a esperanza dunha nova vida, secundada polas inevitables ansias dun progreso negado pola posguerra e a represión, viste de lembranzas ás palabras que toman o protagonismo nestas páxinas. A música eríxese coma unha especie de leitmotiv que soa de fondo, versando sobre á prohibición por parte das férreas tesoiras da censura de determinados estilos como o jazz provinte de latitudes norteamericanas, chegando a considerar os seus ritmos como algo propio da poboación afroamericana e polo tanto, unha música propia do mesmo demo. A deslexitimización do emprego do idioma galego no ensino por parte de franquismo ou a actividade incesante producida nalgunhas vilas galegas, coa explotación do cobizado volframio para abastecer ao réxime nazi durante a Segunda Guerra Mundial, tamén se converten en pezas esenciais do crebacabezas no que por veces semella converterse este relato. A memoria histórica e a dignidade das persoas que foron represaliadas polo torgo das súas ideas, son postas en valor a xeito de sentida homenaxe, nunha narración onde a historia e o presente se conxugan nestas páxinas nas que aniña a intriga.
650			_aVida cotiá _xNovelas _943919
650			_aPosguerra _xNovelas _9111727
650			_aDictadura _xNovelas _996023
650			_aRepresión política _xNovelas _9112380
997			_e2